سایت رسمی سردار شهید علیرضا ناصریسردار شهید حجت الله آذر پیکان مسوول تدارکات محور عملیاتی |

پرچم عروج انسان به بام معنویت که امروز در گوشه و کنار دنیا برافراشته می شود , در حقیقت پرچم امام ما و شهیدان اوست.

سردار شهید حجت الله آذر پیکان مسوول تدارکات محور عملیاتی

سردار شهید حجت الله آذرپیکان

مسئول تدارکات محور عملیاتی

سردار شهید حجت الله اذرپیکان؛

روستای یاسریه فسا در ۱۵ شهریور ۱۳۳۵ شاهد تولد قهرمان مردی از تبار شقایق بود؛ مردی پر حماسه که ریشه در اشک و خون و شهادت داشت. خانواده اش او را «حجت الله » نامیدند. شهید آذر پیکان دوران پر نشاط کودکی را در زادگاهش «یاسریه» گذراند و پس از طی دوران ابتدایی و راهنمایی، برای ادامه تحصیل راهی شهرستان فسا شد و در نهایت با اخذ دیپلم ریاضی به خدمت نظام در آمد. دوران سربازی موقعیتی مناسب برای فعالیت های سیاسی او فراهم ساخت و با اوج گیری مبارزات، مبارزه بر ضد رژیم ستم شاهی را برگزید. پس از پیروزی انقلاب به خیل پاسداران جان بر کف کمیته انقلاب اسلامی پیوست و به دلیل شایستگی هایی که از خود نشان داد پس از مدت کوتاهی به عضویت شورای فرماندهی سپاه آبادان در آمد. شهید آذر پیکان جزو غیور مردانی بود که جان در طبق اخلاص نهاد و تا آخرین روزهای جنگ، مردانه به مبارزه ادامه داد. وی در بسیاری از عملیات ها به عنوان فرمانده شرکت داشت و چندین بار مجروح گردید. آن مجاهد خستگی ناپذیر که مسئولیت های مختلفی از جمله مهندسی لجستیک و در نهایت فرماندهی تیپ هوابرد المهدی (ع) را بر عهده داشت و روح سراسر اشتیاقش تا چندین سال بعد از جنگ همچنان در آتش فراق می سوخت، سرانجام در ۲۳ اسفند ۷۳ قفس خاکی تن را گشود و در حین انجام مأموریت، مشتاقانه به سری دوست به پرواز در آمد.
التهاب و شوق درونی شهید در گوشه ای از کلام او این گونه پرتو افکنده است: شرمندگی بزرگ ما این است که تاکنون زنده ایم و خدا را شاهد می گیرم از شدت شرم و خجلت توان رویارویی با خانواده شهدا را ندارم، چرا که تاکنون من شهید نشده ام، ولی مصلحت خداوند هر چه باشد مطیع هستم.»
شهید آذر پیکان شخصی آرام، متین و باوقار بود و با قرآن و اهل بیت (علیهم السلام) مؤانستی خاص داشت و همواره در سخنان خود بر بزرگداشت مقام شامخ ولایت در مکتب توحیدی اسلام و نظام جمهوری اسلامی تأکید می ورزید. وی در سخنانی خطاب به همکارانش گفته است: «قطعا مرگ این تشکیلات نظامی هنگامی است که با ولایت قطع ارتباط کنیم. ما سپاهیان همه افتخار مان و نقطه مثبتمان و امید کارمان و خوشحالیمان این است که با ولایت فقیه ارتباط داشته باشیم و همین ولایت فقیه است که قطعا راه راست و صراط مستقیم ابدی را به ما نشان می دهد.»

فرازهایی از وصیت نامه شهید؛

… همسر عزیز و ارجمندم، من از شما هم شرمنده ام چون فکر می کنم از زمانی که پیوند ما برقرار شد، همه در رنج و سختی بودید. من کوتاهی کردم، مرا ببخش. تو همسر نجیب و بزرگواری بودی و صبر تو در مشکلات زندگی کمتر از مجاهده ی من نبوده است. اگر چه همه پاسداران مظلوم این رنج را دارند ولی همه ما باید فدای اسلام بشویم و سفارشم به جنابعالی این است که همیشه به دخترانم سارای عزیز و سعیده مهربان و زهرای بزرگوارم بگو پدرتان شما عزیزان را خیلی دوست می داشت و در آن دنیا هم به فکر شما خواهد بود، مبادا از اسلام فاصله بگیرید که شروع ضلالت است. در تربیت آنان کوشا باش. عشق به امام و اسلام را در دخترانم زنده نگه دار و نگذار یاد شهیدان از خاطرشان برود…

منبع: http://www.farmandehanshahid.ir/

www.shahidnaseri.ir

ارسال دیدگاه

سوابق و فعالیت‌ها

دفتر خاطرات شهید

_____ «بسم الله الرحمن الرحیم» _____
سلام بر همه مجاهدین راه خدا که از دستورات الهی بدون هیچگونه عذر و بهانه ای اطاعت و جانفشانی می کنند و سرانجام در راه خدا به شهادت می رسند.
سلام و درود خداوند به رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی فرزند پاک امام حسین ( ع ) و پرچمدار مبارزه با ظلم و استکبار در عصر حاضر، سلام و درود بر آن مجاهد نستوه که شب و روز ، یک لحظه از یاد خدا غافل نیست. کما این که مسئولیت سنگینی بر دوش دارد.
سلام و درود خدا بر ملت مسلمان ایران که از این مصیبت ها و گرفتاری ها خسته نشده و نمی شوند. امیدوارم که خسته نشوند تا انقلاب خود را به جهانیان صادر نمایند.
خدایا! به ما آنچنان قدرت و توفیقی عطا فرما تا هر کاری که انجام می دهیم تنها و تنها در راه تو و برای رضای تو باشد!
خدایا! تو را شاهد می گیرم و باز هم تاکید می کنم که هدف من فقط و فقط حرکت در مسیر مورد خواست و رضایت تو و انجام وظیفه بوده است!
الهی! بارها العفو گفته ایم، پس بحق خوبان درگاهت از خطاها و گناهان ما در گذر و قلم عفو بر روی گناهان و بدی های ما بکش!
شهید شدن آرزوی من است و از خدای خود می خواهم به جز شهادت در راه خودش، مرگم را قرار ندهد زیرا هیچ مقامی بهتر و بالاتر از شهادت نیست!

تاریخ هزاره ها را به انتظار یک ابر مرد، در کنار رود انسانیت خمیازه می کشد. اما، جنگ هشت ساله ما پر بود از مردهایی که جوان نشده ابر مرد می‌شدند. آن روزها روزهای بیداری تاریخ از خوابی گیج و کهن بود.
چه زود بزرگ شد و قدم به انشعاب گیج خاک نهاد. کودکی اش را به خاطر ندارم. شاید بلوغ ذهنی ام هیچ باشد یا مغاک های اندیشه ام پر از هذیان فراموشی باشد؛ اما تمام بلوط هایی که بر سینه ی ستبر زاگرس روییده اند، هنوز هم اشک ها و لبخندهایش را به یاد دارند. و به یاد دارند که چگونه در سکوتی که تنها نسیم آن را وزن می کرد، بر سینه خاک هبوط کرد و همپای صمیمیت درخت ها و ترنم آوای پرندگان رشد کرد و بالید. بر گرده صخره های سترگ گام نهاد و دور دست را کاوید. در زلال آبشارها وضو ساخت، بر آب سجده کرد و به تمام روشنایی ها ایمان آورد. طراوت را از آب، استواری را از کوه و راست قامتی را از سرو آموخت.
... وسیع بود، وسیع تر از چراغانی آسمان و مثل ماه در وسعت عشق شناور می شد. روی دوش ستارگان پا می گذاشت و از کهکشانها بالا می رفت. دنبال بی کرانه ای بود تا در بلوغ آن سرشار بودن و رها بودن را فریاد کند. می خواست اوج ها را درنوردد. او دریافته بود و می دانست که اگر از ذهن مرداب ها و پریشانی نیزار ها بگذرد و مجنون وار از سینه کش خاکریزهای مه آلود بالا برود به "جزیره بهشت " و "دیار آرمانی" خویش خواهد رسید.
و اکنون دیری است که او از آن اوج می بیند و ما نه می بینیم و نه می شنویم و تاریخ باز هم کنار حوصله زمان، به انتظار، خمیازه می کشد.