دو  قطعه عکس  به همراه دو فقره یادداشت از آخرین سفر  زیارتی  ( و عیادت از  آقای محمودوند همرزم مجروح ) سردار شهید علیرضا ناصری در بهار سال ۱۳۶۷ به مشهد مقدس :

 عکس شماره ۱ : حرم مطهر امام رضا ( ع ) – سردار شهید علیرضا ناصری  به اتفاق سه نفر از فرزندان.

عکس شماره ۲ :

محوطه بیمارستان امام رضا ( ع  ) سردار شهید علیرضا ناصری به همراه فرزندش احمد  ( بغل شهید ) و برادر جانباز محمودوند به همراه دو فرزند پسر ایشان ( ایستاده )  و آقای رفیع دلفان ( رزمنده و راننده ) .

این  عکس ها  تنها چند ماه قبل از مجروحیت و سرانجام شهادت سردار شهید ناصری  در جوار حرم مطهر علی بن موسی الرضا ( ع )  و بیمارستان امام رضا ( ع ) مشهد مقدس گرفته شده و تا کنون منتشر نگردیده است .

سردار شهید علیرضا ناصری در این سفر به همراه خانواده خود و خانواده همرزم مجروحش آقای محمودوند برای عیادت از ایشان که در بیمارستان امام رضا ( ع )  شهر مشهد بستری بود و البته زیارت امام هشتم حضرت علی بن موسی الرضا ( ع )  در بهار سال ۱۳۶۷ و فقط چند ماه قبل از مجروحیت و سرانجام شهادت خودش ، عازم این سفر شدند .

نکته حائز اهمیت این که:

شهید ناصری انگار حس کرده بودند که آخرین باری است که می تواند به زیارت امام هشتم خود بیاید  ؛ ایشان در پاسخ به سئوال فرزندش که از  وی می پرسد از امام رضا ( ع ) چه چیز آرزو کرده و طلب نموده و چه دعایی کرده اند، می گوید :  توسل به امام رضا ( ع ) نموده و از ایشان خواسته ام که از خداوند بخواهند که شهادت در راه خودش را نصیبم گردد . البته  به فاصله کمتر از چند ماه آرزو و دعای ایشان محقق و مستجاب شد و  سردار شهید علیرضا ناصری سرانجام به آرزوی دیرینه خود یعنی شهادت در راه خدا نایل آمد .

نکته دوم این که :

بهبودی نسبی آقای محمودوند همرزم شهید ناصری مصادف با مجروحیت و بستری ایشان در بیمارستان ایرانمهر تهران گردید که حالا نوبت آقای محمودوند بود که خانواده شهید ناصری را جهت عیادت از وی به تهران ببرند. در هر صورت این عکس های خاطره انگیز  به دلیل عدم دسترسی به آن تا کنون منتشر نگردیده است .

و اما نکته سوم :

سردار شهید ناصری اهل تفکر و تدبر بود و برای شناخت بهتر و بیشتر خالق خود با دقت فراوان در آثار آفرینش می نگریست و عمیقا تفکر می کرد . همواره و در بدترین شرایط ، قلم و کاغذ را برای نت برداری و یادداشت از خود دور نمی‌کرد . خلاصه همه چیز را خوب مشاهده می کرد و می دید با دقت فراوان و ذکر جزییات می نوشت و با بازخوانی چندین باره آن  و نگرش به موضوعات از زوایای مختلف ، خوب تجزیه و تحلیل و آنالیز می کرد و سپس در کار و زندگی خود بکار می بست و استفاده می کرد و البته اسناد آن را نیز بخوبی نگهداری می کرد و به همین دلیل بسیاری از یادداشت های حتی عادی ایشان به دست ما رسیده است .

به عنوان نمونه یادداشت های قابل توجهی در همین سفر مشهد که فروردین ماه ۱۳۶۷ اتفاق افتاده است از این شهید به یادگار مانده است ،  انگار که ایشان قصد نگارش سفرنامه را داشته اند . از بدو حرکت از مبدا یعنی خرم آباد ساعت و تاریخ حرکت ، ساعت ورود و خروج از شهرهای مختلف مسیر حرکت ، فاصله بین شهرها ، ویژگی های طبیعی و جغرافیایی ، توصیف زیبا و ظریف و دقیق زیباییها ، دیدنی ها  اعم از ظرفیت های گردشگری ، آب و هوا ، سرسبزی از جمله استفاده از لفظ و تشبیه فوق العاده پر معنی و زیبای جنگل های شمال به ” طلای سبز ” ، حتی توجه به زمین های زراعی و حاصل خیز مسیر و شهرها را نیز مورد توجه و تحلیل قرار داده و هیچ چیز  از نگاه تیز بین ایشان جا نیفتاده است .

به همین منظور است که از  هر کسی که در باره شهید ناصری  سئوال می شود علاوه بر ویژگیهای اخلاقی بسیار برجسته به  درایت و تیزبینی ، ژرف اندیشی و دقت ، قدرت تجزیه و تحلیل ، برنامه ریزی های دقیق ، تصمیم گیری های بجا و بموقع و … که از ویژگی های یک انسان دقیق و منظم و یک مدیر و فرمانده آگاه و کار بلد است حتما در خصوص ایشان اشاره می کند .

در هر صورت چند یادداشت از آخرین سفر سردار شهید علیرضا ناصری نیز  در متن بالا درج گردیده است .

Www.shahidnaseri.ir